Storytelling is a social art...zonder de de hulp van anderen vooraf en prachtig publiek op de avond zelf was mijn verhaal dinsdagavond nooit zo gaan stralen als het daadwerkelijk deed!!
Ik ben ervan gaan houden en wil het graaag hervertellen ;)) Temeer daar ik eenmaal in Nederland - lang leve goed werkend internet - nog meer zicht op de historische context heb gekregen. Wonderlijk hoe sommige verhalen de verteller uitkiezen en blijven plakken, ook al lijken ze onderweg onvertelbaar te zijn... Wat een magnificent final night, een gouden kroon op al het harde werken.

De ochtend na de final performances voor het eerst een half uur vrij gekregen! Dus niet om 8u30 maar om 9 uur reviews van de avond, gooood. Daarna erop uit: in karavaan naar de kust voor Seven Sisters revisited op een koele woensdag, met medeneming van cake and candles voor de laatste jarige.

De dag erna werken aan de next steps met een feestavond tot besluit; geeeen thursdays-telling dus (tot verdriet van trouwe bezoekers) maar een exclusieve party voor onszelf met delicious food, fun & fantasy.

Het afscheid op vrijdag is onvermijdbaar. De hut is geschoond en iedereen gehugd, we gaan allen met tastbare herinneringen op weg. Nog een middag om mijn kamer in de oude staat achter te laten en na een kort pubbezoek moet ik echt vertrekken. Mijn geplande trein door de eurotunnel op vrijdag wordt een nachttrein naar Calais; alles gaat fout wat fout kan gaan. Nachtmerrie? Ach, de vliegende verhalers zijn op weg naar huis ook ontregeld door externe storingen, net alsof we allemaal een beetje blijven plakken op Engelse bodem. En kennelijk past 'Verdwaler' mij beter dan 'Verhaler'.
Mijn favoriete bijnaam nu? Storyteller, that's my middlename...