Eerste lesdag

Als je moe genoeg bent wordt de slaapplek zelf onbelangrijk, dus dat stuk was niet al te onwennig. Wel het opstaan en het hardlopen; zou ik de weg nog weten over het land dat Paul gister liet zien en dan in de omgekeerde versie? Nee dus. De ganzen en de gebaande paden herken ik maar waar precies moet ik deze grote natte weide verlaten en het goede bospad vinden? Ik maak de verkeerde keuze en denk de richting ongeveer te herkennen; toch ziet alles er anders uit dan gisteren. Ik hoor mijn ijskoude voeten angstig soppen in mijn renschoenen die over een paadje stampen. Als ik om 8 uur besef dat ik totaal verdwaald ben (met een niet-werkende googlemaps) sms ik E of ze wil melden dat ik OK maar veel te laat ben. Ik besluit me niet zinloos te gaan haasten en van de morningwalk te gaan genieten.
Drie kwartier later dan gepland zit ik schoon en wel tussen 4 mannen en 17 vrouwen die net gevraagd zijn door R & S naar hun redenen om naar Emerson te komen. Ik blijk precies op tijd om mezelf op de kaart te zetten.

's Middags ben ik vrij en zoek ik hoe connected te blijven ondanks de slechte internetverbindingen en het volle programma dat ons te wachten staat; elke dag les van 8u30 tot 16u30 (behalve op vrijdagmiddag en in weekend). Die lange dagen worden gelukkig onderbroken door een vegalekkere biologische Italiaanse lunch, bereid door Jakopo en zijn stagiaire, eveneens een Italiaanse die bij mij in huis woont... Alle nationaliteiten lopen hier trouwens rond, voor korte of langere duur. Sommige cursisten komen (weer) voor een jaar, bepaalde trainingen duren een week en er zijn vrijwilligers die soms jaren blijven...Wat is hier uit af te leiden?