De oversteek

De cinquecento van nu is solide en betrouwbaar, meer dan de bestuurder in mijn geval want die lijkt roestig en hol van binnen... Dankzij de routeplanner (en ondanks de verkeerde interpretatie ervan) weet dit karretje de middenweg te houden tussen geblokkeerde autoroute en traag tractorpad; Calais wordt ruim op tijd bereikt. De boot blijkt vooral Polen en Engelsen over te zetten, ik probeer bij te slapen om 'wakker' de verkeerde kant van de weg te kunnen nemen na arrival.

Door Forest Row rijden geeft beeld van veel vakantiegangers cq. festivalbezoekers; ik ga dit later nog eens onderzoeken. Eerst naar registration. Drie dames, vooral vriendelijk, wijzen me op alles wat ik moet weten; handboek wordt bijgesloten, wekelijks afwascorvee toegewezen. Mijn kamer bevindt zich in Oakhouse, een typisch jaren '70 huis met twee verdiepingen, 1 keuken voor alle bewoners en op elke verdieping 1 badkamer en 1 wc. Het ligt vlakbij het mooie hoofdgebouw dat op de site staat. Er liggen meer van dat soort huizen verscholen op het terrein met klinkende namen als Maple, Westwood enz. Mijn kamer is ongeveer 3x3 en bevat 1 bureau, 1 boekenplank, 1 kast en 1 bed en een prikbord met punaises. Vanaf mijn bed spot ik een randje onder het schuine dak waar ik ook nog spullen kwijt kan.

Dinner is served; ik eet met E die ik ken van 'Speaking to the Stars' en haar man M die voor het eerst ' op storytelling' is. Verder zijn er allerlei new arrived students voor verschillende cursussen die aanschuiven.