Donderdag

We hebben vaste gastdocenten die terugkerend een andere kleur aan de lesdagen geven dan R&S doen. Zo hebben we elke donderdagmiddag Paul, de dichter die ons ook op zondag rondleidde over de velden rond Emerson. Hij is een ex- sportleraar (>70 jaar) heeft subtiele humor en doet me erg denken aan een oude dierbare Engelse vriend van ons.
Paul laat ons met woorden oefeningen doen (voorbij het abracadabra waar we 's morgens een inkijkje in hadden) die resulteren in een bonte verzameling grappige, idiote, zelfs shakespeariaanse vertellingen. Elke maandagavond zal hij liefhebbers ontvangen om meer te doen met words, fantasy and movement, I will be in Pauls' Corner by then!

's Avonds onze optredens, voor degenen die intekenden met wat ze ook wilden. R&S hebben het kader neergezet: van 7.30 tot 9.00 pm., niet langer want op Emerson stopt alles ruim voor half 10 om de nachtrust goed te bewaken. We zijn als optredende groep lerend dus helemaal vrij in de vormgeving. Drie van ons hebben zich als MC (masters of ceremony) gemeld; op het rooster wat ze hebben gemaakt sta ik als laatste, prima.

De hut en het paadje ernaar toe zien er beeldschoon uit, de Duitse MC speelt buiten prachtig op haar accordeon, dat belooft veel. Als iedereen zit, verschijnt ter opening van de avond, a very weird milkman ten tonele compleet met flessenmandje en een tas vol verrassingen... Het is de Engelse MC die ik bij eerdere oefeningen meed wegens zijn onnavolgbaar taalgebruik (zwaar cockney en minuten durende zinnen).

Hij doet een wild komische act die 20 min. duurt en die de meeste toehoorders buiten adem achterlaat. Daarna volgt een gedicht van mijn huisgenoot E, dat ineens de stilte terugbrengt. Dan komt deze MC weer op en schmiert en raast erop los. Ik kijk naar de lachers en wordt pas echt ongerust als hij na 3 (ipv 4) optredens de pauze aankondigt. De Duitse MC herstelt eea en na het lange verhaal van nr. 4 volgt de geplande 'short break'. Het is dan 8u20 en de milkman heeft voorzegt dat er nog 3 stories (ipv 4) na de pauze op het programma staan. Dat is mooi want zelfs die 3 kunnen nooit voor 9 uur klaar zijn voorzie ik. Ik besluit mijn lied te cancelen omdat sommige toehoorders al in slaap vielen voor de pauze en stap op de Duitse en de andere aanspreekbare MC af. 'Nee ze hebben hem nu in de hand en het gaat zeker lukken', 'Toe, niet skippen, dat zou zo jammer zijn, alles komt goed' enz enz.
Na de pauze kruipen er scherpe naalden omhoog in mijn nek.... naalden die steeds heter branden met het verstrijken van de tijd. Het is al over negenen en de een na laatse rondt nog lang niet af. Opstaan en mijn eigen principes houden en alle dommelende gasten op de afgesproken tijd hun nachtrust gunnen? Hang ik dan de spoiler uit voor, ja voor wie eigenlijk? Is het misschien onrespectvol tav andere MC's die dit ook nooit hadden voorzien? Moet ik niet juist bij de te lange verhalen nu mijn 7 min. performance durven te doen? Brandende vragen waar ik niet uitkom.......Ineens staat hij daar, de gevaarlijke milkman en hij brult mijn naam

Het ging prima. Ik heb mijn moordneigingen onderdrukt en na afloop (9.40!) een lang applaus gehad. In de nazit thuis met E en M praten we na over onze milkman. M heeft erg om hem gelachen en weet dat hij een behoorlijk gekweld mens is. Zijn jeugd was vol met 'caning en strapping punishments' iets wat M zelf ook kent uit zijn eigen schooltijd, hij is 4 jaar jonger dan ik!! M moet het echt even voordoen om mijn verbeelding 'aan' te zetten, ongelofelijk deze crazy and cruel British teachers!!
Ik ben er alleen nog niet uit hoe ik de kwellende milkman morgen tegemoet ga treden, eerst maar ervan genieten dat ik mijn eigen angsten heb overwonnen ;)