Hercules
Blijf op de hoogte en volg Annette
23 Oktober 2014 | Verenigd Koninkrijk, Forest Row
Ik vind het toch belangrijk om mijn (inmiddels overbekende) Hercules-part vanavond te vertellen en daar eea aan toe te voegen zodat er iets meer duidelijkheid komt omtrent het grote verhaal. Tegelijk wil ik mijn kleur aan het verhaal geven, iets wat de echte storyteller onderscheidt van de voorlezer. Door appen met beide zonen krijg ik van hen een plaatje van Heracles of Hercules dat bij veel mensen zou kunnen leven; dit levert een fijne intro op.
Samen met de andere tellers doen we eerst een warming-up en water-levels down, fijn. De zenuwen zijn er, maar beheersbaar; ik besluit ervan te gaan genieten. Mijn verhaal opent de avond en met plezier schilder ik mijn 12 minuten vol tot een bont geheel. In de pauze komt Ashley, de grondlegger van the International School of Storytelling en onze gastdocent deze twee weken, naar me toe om respect te betuigen voor het stilste moment in het verhaal waar iets groots aanraakbaar werd. Daarna kwam Griekse Stella me een moederlijke omhelzing geven en fluisterde me toe dat ze het briliant, just perfect etc. vond. Het leuke verder was dat daarna mede-studenten allemaal op eigen wijze reageerden; interesting om weer te merken dat een verhaal altijd verschillend een oor ingaat en bij iedereen andere plaatjes maakt. De een vond de intro opvallend leuk, de ander was bezorgd over haar moeder in het publiek die ik iets vroeg omdat ze zo zat te knikken (en dat juist nadat dochterlief haar vooraf had bezworen dat zoiets echt niet zou gebeuren vanavond), weer een ander zei verbanden voor het eerst te begrijpen en van huisgenoot M kreeg ik een dikke thumb up omdat ik (dankzij hem!) nog details had toegevoegd en andere weggelaten.
Wat een gedenkwaardige avond, With a Little Help from My Friends....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley